مشتاق جفای یار بهر از مشتاق اصفهانی رباعی 38

1 بتی کز صحبتم گیرد ملالش چه سازم گر نسازم با خیالش

2 که مخصوص منست و خاصه غیر شب هجرانش و روز وصالش

1 آنان که می طلب زخم آرزو کنند خون جای باده غنچه صفت در سبو کنند

2 بگذر ز کام دل که نماند درین چمن گل اینقدر بشاخ که چینند و بو کنند

1 خونم ز لب بوسه فریب تو هوس ریخت آخر ز غمت خون مرا بین که چه کس ریخت

2 با حسرت گلشن چه کند مرغ گرفتار صیاد چه شد گل به در و بام قفس ریخت