فصل خزان رویم به سیر کنار از جویای تبریزی غزل 151

1 فصل خزان رویم به سیر کنار آب فواره گلبنی است که دارد بهار آب

2 عزلت گزین و منزلت خویش را ببین در گل زجوی بیشتر است اعتبار آب

3 ای من اسیر عالم رندی که باشدش معشوق مست و جام شراب و کنار آب