درین حدیقه دل مستمند بسیار از سلیم تهرانی غزل 279

1 درین حدیقه دل مستمند بسیار است که دست کوته و شاخ بلند بسیار است

2 هنوز از تو مرا چشم التفاتی هست وگرنه شکوه ی دشمن پسند بسیار است

3 قرار صید شدن چون دهد به خویش کسی شکارپیشه فراوان، کمند بسیار است

4 ندیده چین جبین از بتان هند کسی کم است سرکه درین ملک و قند بسیار است

5 خوش است آنکه نیفتد به چاره کار کسی مباد چشم بد، ارنه سپند بسیار است

6 فغان من همه از بند هستی خویش است چو نی اسیر ترا ورنه بند بسیار است

7 حدیث راز اناالحق ز دل توان دانست درین ورق، سخنان بلند بسیار است

8 چو لاله می ز چه تنها خورد سلیم کسی به کوی میکده رند و لوند بسیار است