در سر کوی غمت دل به از جهان ملک خاتون غزل 1083

1 در سر کوی غمت دل به جفا بنهادیم تن درین ورطه به امّید وفا بنهادیم

2 خلق خواهند که از پیش جفا بگریزند ما به طوع دل خود دل به بلا بنهادیم

3 چون محالست که با دست قضا پنجه کنند سر به مسکینی و گردن به قضا بنهادیم

4 گر رضای دل دلدار به جان دادن ماست بر خط بندگیش سر به رضا بنهادیم

5 صفت چین سر زلف تو می کرد صبا چهره بر خاک ره باد صبا بنهادیم

6 تا ابد مهر گل روی تو در جان باشد کاین نهالیست که با مهر گیا بنهادیم

7 تا گشادند سر زلف جهان آشوبش بند بر گردن آهوی خطا بنهادیم