شب خیالم به خواب دید ترا از جویای تبریزی غزل 139

1 شب خیالم به خواب دید ترا چقدرها به بر کشید ترا

2 مور ره یافته به خرمن گل یا خط عنبرین دمید ترا

3 پای تا سر مزه است اندامت به نگه می توان چشید ترا

4 آب رنگی نماند با لعلت تشنه ای ظاهرا مکید ترا

5 گل و شمشاد و سرو را دیدم به همه ناز می رسید ترا

6 باز مانده زکار قطره زدن بسکه اشکم ز پی دوید ترا

7 گشت جویا ز خود تهی چون ماه تا تواند به بر کشید ترا