دم مرگم، ز غم هجر غمی بیش نباشد از آذر بیگدلی غزل 66

1 دم مرگم، ز غم هجر غمی بیش نباشد گر تو را بینم و از عمر دمی بیش نباشد

2 هرگز از حسرتم آگاه نگردی، مگر آن دم که ز پا افتی و منزل قدمی بیش نباشد

3 زده زیبا صنمان گرد دلم حلقه و غافل که درین بتکده جای صنمی بیش نباشد

4 آنکه عادت بستم داده مرا، کاش نداند که ز ترک ستم او را ستمی بیش نباشد

5 ترسم آید دمی از لطف طبیبم بسر آذر که مرا فرصت گفتار دمی بیش نباشد