در سحرخیزی به ارباب سعادت از جویای تبریزی غزل 995

1 در سحرخیزی به ارباب سعادت یار شو آسمان گردآور فیض است هان بیدار شو

2 همچو شبنم در هوای دوست شب را زنده دار صبح شد برخیز و مست جام استغفار شو

3 هر کس از فیض صبوحی کامیاب نشئه ای است صبحدم با چشم گریان محو روی یار شو

4 مانده ای در بند رفعت از سبک مغزی چو ابر خاکساری پیشه کن، هم سنگ دریا بار شو

5 پیش کس گردن منه مالک رقاب وقت باش چشم از مردم بپوش و از اولی الابصار شو

6 برنمی تابد حجابت شوخ چشمیهای شمع خود چراغ بزم خود چون گوهر شهوار شو

7 گرنه ای جویا نکو، با نیکوان منسوب باش!‏ باغ را گر گل نه ای خار سر دیوار شو