از عیان گر واقفی، بگذر ز از قاسم انوار غزل 549

1 از عیان گر واقفی، بگذر ز عین «این تمشی؟ این تمشی؟ این این »؟

2 «نحن اقرب » گفت «من حبل الورید» مقصد عالم تویی در نشأتین

3 گر تو زینی دور باش از شین نفس هر دو با هم راست ناید زین و شین

4 تا ترا جهل جبلی غالبست وا ندانی شین را هرگز ز زین

5 سخت محرومی و بس بی بهره ای چون مسلط شد یزیدت بر حسین

6 شارب شرب خدا جان و دلست پیش خواجه سبلتست و شاریین

7 قاسمی را کی توانی دید راست؟ چونکه غالب گشت بر عین تو غین