1 ای به طالع چو نام خود مسعود وی به همت چو رای خویش رفیع

2 آسمان آن مطاع عالم کون امر و نهی ترا به طوع مطیع

3 تیره ماه امید را داده به صبای وفا مزاج ربیع

4 دو طلایه است حزم و عزم ترا سیرشان جاودان بطیء و سریع

5 مدتی شد که در مصالح من بوده‌ای هم تو خصم و هم تو شفیع

6 عاطفتهای خاص تو دادست صد رهم بی‌نیازی از توزیع

7 بدعتی تو منه در این مدت که بود از خصایص تو بدیع

8 به خدایی که جز بدو سوگند هست شرک خفی و فحش شنیع

9 که به ترویج این خطم هرگز این توقع نبود از آن توقیع