1 تا تو باشی بسته هر بیم و تاب روزه داری صرفه نان است و آب

2 ای تهی کرده شکم از غافلی دل تهی کن این بود الصوم لی

3 خانۀ نه در به بند ای کدخدای پس روان هفت منظر برگشای

4 پای خود افشردۀ از گمرهی چنگ در دنیا مزن تا وارهی

5 همچو ماه نو چه باشی پایبند گر بگه خیزی چو صبح خیره خند

6 گر تو افطار از هوای خود کنی روزه خود را همه باطل کنی

7 روزه داری را که با خود کار نیست جز بدیدار خدا افطار نیست

8 هر نفس عیدی کن ای صاحب نظر ماجرائی نیست با مرد سفر