تا جامه هستی ز غم عشق نشد از اسیری لاهیجی غزل 316

1 تا جامه هستی ز غم عشق نشد پاک در جستن معشوق نه عاشق چالاک

2 تا روح مجرد نشد از قید علایق کی همچو مسیحا بتوان رفت برافلاک

3 کی نور تجلی جمال تو توان دید تا لوح دل از نقش دو عالم نشود پاک

4 من مست می عشق توام هرچه که هستم گر زاهد زراقم و گر عاشق بی باک

5 دلدار در آید بنهد رخت اقامت چون خانه دل پاک شود از خس و خاشاک

6 زاهد بره عشق چو عاشق دل و جان، باز کی راست شود کار ز تسبیح و ز مسواک

7 شو پست و بجو منصب عالی چو اسیری تو مرکز دور فلکی چونکه شدی خاک