تا به کی در دل من درد از جهان ملک خاتون غزل 540

1 تا به کی در دل من درد تو پنهان باشد تا کیم آتش سودای تو در جان باشد

2 درد ما به نکند هیچ مداوای طبیب زآنکه او را لب جان بخش تو درمان باشد

3 مشکل اینست که بی روی تو نتوانم زیست چاره ی درد دلم پیش تو آسان باشد

4 من بیچاره ندارم به جهان جز تو کسی لیک چون بنده تو را بنده فراوان باشد

5 به گل و لاله نظر کی کند این دیده ی شوخ هر کجا قامت آن سرو خرامان باشد

6 من به عهدش بکنم جان و جهان جمله فدا اگر آن عهدشکن با سر پیمان باشد

7 جان و دل را چه محل نام جهان یعنی چه همه عالم جهت صحبت جانان باشد