تا ظن نبری که هست از اوحدالدین کرمانی رباعی 103

1 ای دوست میان من و تو گرنه دُوی است پس این که گهی نالد و گه نازد کیست

2 ما را همه عمر در طلب باید بود گر من توم و تو من، طلب کاری چیست

1 در هیچ سری مایهٔ اسراری نه کس را خبر از اندک و بسیاری نه

2 هر طایفه ای گرفته کاری بر دست و آنگاه به دست هیچ کس کاری نه

1 تا بتوانم به ترک غمها سازم گر بگریزم من از غمت ناسازم

2 گفتی غم من به پای تو تاخته نیست گو پای مباش من زسر پا سازم