تا هست به عشق تو توانم از جهان ملک خاتون غزل 1022

1 تا هست به عشق تو توانم تا هست مرا رمق ز جانم

2 دست از غم تو چگونه دارم ای مونس و راحت روانم

3 جانست مرا رخت خدا را صبر از تو بگو که چون توانم

4 از درد شب فراق باری چون چشم خوش تو ناتوانم

5 زین بیش به هجر خود نگارا از دیده مدار خون روانم

6 در حسرت سرو قامت تو چون آب روان به سر دوانم

7 از درد فراق آن پری رخ هر شب به فلک رسد فغانم

8 ای یاد تو مونس دل و جان ای نام خوش تو بر زبانم

9 گر عهد شکسته ای و پیمان در عهد غم تو من همانم

10 بسیار ستم مکن وگر نی زاری به فلک ز غم رسانم

11 هر جور و جفا که بر من آید من ره به دری دگر ندانم

12 بنواز مرا به وصل جانا جز لطف تو کیست در جهانم