چنین که آمده منظور لطف از عرفی شیرازی غزل 417

1 چنین که آمده منظور لطف شاه چراغ به ناز گو بشکن گوشهٔ کلاه چراغ

2 ز نور معرفت حق، شاه در سخن است صباح طلعت خورشید و شامگاه چراغ

3 به روشنی شب و روز زمانه یکسان است از آن زمان که جهان مجلس است و شاه چراغ

4 فروغ ناصیهٔ روزگار اکبر شاه که برفروخت به دل ها ز هر نگاه چراغ

5 چراغ هستی اش از نور مطلق است که هست به چشم فقر چراغ و به چشم جاه چراغ

6 چراغ ما شده منظور شه به دست ادب فلک گذاشته بر گوشهٔ کلاه چراغ

7 به راه معرفت حق چو داشت هادی خویش چراغ را کس نبرد به پیش راه چراغ

8 طواف انجمن شه، چراغ راه دل است ورای عرفی ازین انجمن مخواه چراغ