عارفی خوش گفت از قاسم انوار انیس العارفین 16

1 عارفی خوش گفت با مردی بخیل: ای بدست ناجوانمردی ذلیل

2 تا بخیلی چون زنان بی زهره ای دایم از وصل خدا بی بهره ای

3 وصل او در بذل جانست، ای علیل دور ازین دولت بود مرد بخیل

4 چون ز دستت بر نیاید نان دهی پای بر سر همچو مردان کی نهی؟

5 ای دل، از هستی بجان جویای او «لن تنالوا البر حتی تنفقوا»

6 روزی از بخلت نمی گردد زیاد جان مکن در بخل چندینی زیاد