1 هر کجا انجمن برافروزی همچو پروانه یکجهان سوزی

2 آن دم آتش بجان برافروزم کاز می غیر رخ برافروزی

3 آندمت دوست چهره بنماید کازدو عالم دو دیده بردوزی

4 برق صهبا بسوخت خرمن زهد خرمن ای شیخ از چه اندوزی

5 نوبهاران زابر در بستان خیمه ای زد بفر فیروزی

6 گو بپوشند شاهدان چمن زین شعف رختهای نوروزی

7 سوخت پروانه و ببست نفس گفتن بلبل از نوآموزی

8 هر شبت زلف چون بدست کسیست غم آشفته گشته هر روزی

9 من و مهر علی و این همه جرم گر نوازی مرا و گر سوزی