بهر خون ریز دلم، ترک کمان از هلالی جغتایی غزل 319

1 بهر خون ریز دلم، ترک کمان ابروی من راست چون تیر آمد و بنشست در پهلوی من

2 شب دل گم گشته می جستم بگرد کوی او گفت: ای بیدل، چه میجویی بگرد کوی من؟

3 پیش و پس تا چند در روی رقیبان بنگری؟ روی ایشان را مبین، شرمی بدار از روی من

4 از تو این قیدی که من دارم، خلاصی مشکلست کز خم زلف تو زنجیریست بر هر موی من

5 چشمت از مستی فتد هر گوشه ای، در حیرتم زین که هرگز گوشه چشمت نیفتد سوی من

6 چین ابروی تو نتوانم کشیدن بیش ازین کز کمانت عاجز آمد قوت بازوی من

7 با تو چون گوید هلالی: ظلم و بدخویی مکن هر چه میخواهی بکن، ای ظالم بدخوی من