1 بگذر ز عقل و فیض محبت نگاه کن بردار شمع را و تماشای ماه کن

2 نزدیک این خرابه شدن از برای چیست از دور چون ستاره به دنیا نگاه کن

3 در آسیا لذیذ بود نان آسیا بر آسمان نظاره ی خورشید و ماه کن

4 خواهی اگر گزند نبینی ز روزگار درویش! هرچه هست ترا، نذر شاه کن

5 بی ترک سر چو عشق میسر نمی شود کنجی نشین و مشورتی با کلاه کن

6 هرگاه برهمن به خدا روی آورد بت گوید از عتاب که بر من نگاه کن

7 رحمت، کرم به قدر گنه می کند سلیم تا ممکن است، باده بنوش و گناه کن