ز دل بگذر کرا پروای جانست از امامی هروی غزل 3

1 ز دل بگذر کرا پروای جانست حدیث دل حدیث کودکانست

2 نشان دل چه می پرسی که از جان درین ره یاد کردن بیم جان است

3 مرا وقتی دلی بودی و عمری که آندل همچو دلبر بی نشناست

4 چو با جانان و دلبر در شهودم دلم جانان و جانم دلستانست

5 چنان در حیرتم، ز اسرار غیبش که گوئی آشکارم در نهانست

6 چنان مستغرقم ز انفاس لطفش که گوئی آب ترکیبم روانست

7 نفس در کشف این اسرار شرکست بقین در کوی این مذهب گمانست

8 باو گر هیچت ایمانست خود را زره بر گیر و بنگر کو عیانست

9 مرا وقتی که در خود نیست گردم ببین گر دیده ی داری که آنست

10 عبارت را خبر زین ماجرا نیست امامی کافرست ار در میانست