هرکس که ازین جهان دلگیر از جامی دیوان اشعار 4

1 غرقه خون چون خسرو از شیرویه خفت نکته ای خوش در حق شیرویه گفت

2 که بدان شاخی که آب از اصل خورد سر کشید از آب و قصد اصل کرد

1 عارفی از ظلمت شب نور یاب دیده فرو بست به کلی ز خواب

2 شب که ز خورشید نظر دوختی شمع نظر تا سحر افروختی

1 از حسن آن بصری نافذ بصر نکته ای آرند عجب مختصر

2 کز دل غفلت زده گر دم فشاند آن نفس پاک که حجاج راند