هرکس به هوای جان گرفتار از قاآنی غزل 40

1 هرکس به هوای جان گرفتار ما بی تو ز جان خویش بیزار

2 جا بی‌ تو کنم به خلد هیهات دل بی‌تو نهم به عیش زنهار

3 جان بی‌تو به پیکرم بود تنگ سر بی‌تو به گردنم بود بار

4 دلهای گشاده از غمت تنگ جان‌های عزیز در رهت خوار

5 ابروی تو بر سرم کشد تیغ مژگان تو بر دلم زند خار

6 ای تازه جوان که چون جوانی رفتی و نیامدی دگربار

7 در سایهٔ زلف خط و خالت مانند به شبروان عیار

8 در هند شنیده‌ام که طوطی شکر شکنست و سرخ منقار

9 زانسان که خطت به سایهٔ زلف پیرامن آن لب شکربار

10 زلفست فراز قدت آری بر سرو بن آشیان کند مار

11 کویت به نگارخانه ماند از حیرت طالبان دیدار