هر زخم که از ناوک آن تازه از حزین لاهیجی غزل 310

1 هر زخم که از ناوک آن تازه نهال است بر پیکر من شوختر از چشم غزال است

2 حالی شده سرمست مرا، بس که تغافل یک بار نپرسید ز حالم که چه حال است

3 هجران،گل حرمان حجاب نظر توست گر دیده گشایی همه جا بزم وصال است

4 در دام خیالت شده ام، شکل خیالی یک ره به خیالت نرسد کاین چه خیال است

5 آیینه آن صنع بود ناقص وکامل این قصه چرا طول دهم، عرض کمال است

6 دردی کش میخانهٔ ما شو که نیابی در جام جم این باده که ما را به سفال است

7 پرواز حزین از پی آرام اسیری ست بر معتکف دام و قفس بال وبال است