هر زمان در فتنه خوش نامهربانی از عرفی شیرازی غزل 221

1 هر زمان در فتنه خوش نامهربانی می‌شود این همه غوغا برای نیم‌جانی می‌شود

2 عشق باغ دل‌نشین دارد، که مرغ دل در او گر نشیند بر گیاهی ، آشیانی می‌شود

3 هرکه بنشیند به طرف خوان گردش‌های دهر گر ستاند یک نواله، میزبانی می‌شود

4 کیمیاگر نشئه‌ای دارد که داروی مسیح گر به دستش اوفتد، درد گرانی می‌شود

5 در رهت غم گر پدید آید به تسلیمش سپار گر به دست چاره بسپاری جهانی می‌شود

6 گر به مستی هرزه قانونی فروچیند کسی در میان مردم عالم زبانی می‌شود

7 جان فدای همت عرفی که چون جولان کند گر زمین گیرد عنانش، آسمانی می‌شود