هر گه که بخندد آن نگار دلبند از ازرقی هروی رباعی 37

1 عشن تو مرا توانگری آرد بر از دیده بلؤلؤ و ز رخسار بزر

2 با عشق توام عیش خوشست ، ای دلبر آری ز توانگری چه باشد خوشتر ؟

1 دوش در گردن شب عقد ثریا دیدم نو عروسان فلک را بتماشا دیدم

2 رانده بودم همه شب گرد زوایای فلک ماه را در فلک عقد ثریا دیدم

1 ای آنکه تویی نور دل و شمع روان تا بی خبرم از تو ، نه پیدا نه نهان

2 بی من تو بکام خویش ای جان جهان من بی تو چنانم که مبادی تو چنان