1 هر شاه و گدا که رخ نماید برود هر نیک و بدی که پیشت آید برود
2 چون شادی وقت پایداری ننمود گر هست غم آن نیز نپاید برود
1 هر تن که خدای را بجانی ارزد باید که ترا نیز بنانی ارزد
2 از لطف تو گر غمزده ئی شاد شود نزد خرد این ملک جهانی ارزد
1 ای ترک پریچهره از آن جام شبانه در ده بصبوحی می گلرنگ مغانه
2 گفنی که بده جان ز پی بوسه و بستان بستان و بده تا کی از این عذر و بهانه
1 توئی که سایه زلفت شعار خورشیدست غبار خط تو نقش و نگار خورشیدست
2 فروغ روی تو کز لطف آب ازو بچکد چو آتش است که در چشمه سار خورشیدست