هر دل که نه صاف است برو فیض خرام است
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 هر دل که نه صاف است برو فیض خرام است مرآة رخ دوست دل آئینه فام است
2 در آئینه جام بدیدم رخ ساقی آن دوره آئینه مگر دوره جام است؟
3 از آب حیات قدحم کام به ذوق است عمری می تلخ است و مرا عمر به کام است
4 کی لخلخه صندل احمر خوشم آید که قلقله ظرف میم عطر مشام است
5 از میکده عشق چو شد باده حلالم نانم دگر از خانقه زهد حرام است
6 هم باد به خود آمد و هم آب ز خود رفت در گلشنت ای سرو سمن بر چه خرام است؟
7 از خویش برون رفتن و در دوست رسیدن فانی ره فقر ار چه درازست دو گام است!