هر گل که شمیم مشکبار از هاتف اصفهانی رباعی 31

1 بی من و غیر اگر باده خورد نوشش باد یاد من گو نکند غیر فراموشش باد

2 یار بی‌غیر که می در قدحش خون گردد خون من گر همه ریزد به قدح نوشش باد

1 جانا ز ناتوانی از خویشتن به جانم آخر ترحمی کن بر جان ناتوانم

2 اغیار راست نازت، عشاق را عتابت محروم من که از تو نه این رسد نه آنم

1 آن کمان ابرو کند چون میل تیرانداختن ناوک او را نشان می‌باید از جان ساختن

2 سروران چون گو به پای توسنش بازند سر چون کند آن شهسوار آهنگ چوگان باختن