هر نسیمی که ز خاک از ابن یمین فریومدی غزل 147

1 هر نسیمی که ز خاک در جانان باشد چون دم روح قدس مایه ده جان باشد

2 تا بمیدان لطافت ذقنش گوی زند قامت اهل دل از عشق چو چوگان باشد

3 جان بدو دادم و دل از سر تحسین میگفت جان همان به که چو باشد بر جانان باشد

4 از بزرگی نپذیرفت دمی جان عزیز گفت در بارم ازین خرده فراوان باشد

5 راستی جان من خسته متاعیست حقیر تحفه ئی سازم ازو لابد ازینسان باشد

6 هر گدائی که شود شبفته بر عارض شاه دائم از حرمت او بر در حرمان باشد

7 جان بتحفه بر جانان مفرست ابن یمین کاین تکلف مثل زیره و کرمان باشد