اضطراب شعله را داغم به از سلیم تهرانی غزل 450

1 اضطراب شعله را داغم به گلخن می‌دهد پیچ و تاب رشته را زخمم به سوزن می‌دهد

2 آسمان را سوخت برق آه من، اینش سزاست شعله را هرکس که جا در زیر دامن می‌دهد

3 در دیار ماست از بس بدشگون اسباب کین هرکه دارد تیر و شمشیری، به دشمن می‌دهد

4 بس که با تاریکی این خانه عادت کرده‌ام چشم نگشایم که آن یادی ز روزن می‌دهد

5 باغبان بر رغم بلبل، از صف نامحرمان هرکه چشم زاغ دارد ره به گلشن می‌دهد!

6 معنی تسلیم بر هرکس شود روشن سلیم همچو شمع از هر نسیمی تن به مردن می‌دهد