وه که در وقت گلم زان از امیرعلیشیر نوایی غزل 30

1 وه که در وقت گلم زان گل رخسار جدا گل جدا آتش من نیز کند خار جدا

2 از جدایی من و یار ابر ز تأثیر بهار من جدا گریه کنان ابر جدا یار جدا

3 چه فراق است که جانان چو جدا گشت ز من دل ز جان گشت جدا جان ز تن زار جدا

4 آن پری پیکر ازین خسته جدایی طلبد همچو جان کو شود از پیکر بیمار جدا

5 در و دیوار ز هم گشت جدا بسکه زدم سر جدا بر در آن کوی و به دیوار جدا

6 ساقیا داروی بیهوشیم افکن در می که نباید به دلم هوش ز دلدار جدا

7 فانیا جام فنا نوش درین دیر اگر بیخودی خواهی ازان دلبر خمار جدا