وه! چه شورانگیزی، این از هلالی جغتایی غزل 178

1 وه! چه شورانگیزی، این شیرین پسر؟ هم نمک می ریزد از تو، هم شکر

2 خاک پایت، چون مرا فرق سرست من چرا بر دارم از پای تو سر؟

3 خاک گشتم، لاله از خاکم دمید هم چنان داغ تو دارم بر جگر

4 بی خبر بودن ز عالم، آگهیست زاهد افسرده کی دارد خبر؟