هم چو من هرگز خراباتِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 244

1 هم چو من هرگز خراباتِ الست مستِ لایعقل به دنیا آمده ست

2 تا سرِ عقل از گریبان برکند دامنِ آشفتگان ندهد ز دست

3 خواهم از دنیا برون شد هم چنان مست تا بازم بر انگیزند مست

4 انتظارِ صورِ محشر داشتن عمر ضایع کردن است ای بت پرست

5 نسیه کارِ مردِ صاحب وقت نیست هر که از خود برشکست از بت پرست

6 طالعم بر بی دلی و بی خودی ست چون کنم نتوانم از طالع بجست

7 چون ایازی می دهندش در عوض هر که چون محمود بت در هم شکست

8 بت که می گویند جز وهمِ تو نیست بت توئی چیزی دگر مشنو که هست

9 تا به موعودِ حواری و ظهور در نیارم بر می و معشوق بست

10 پس نزاری و حریف و پایِ خم هم چنین بی کار نتواند نشست