وه که جز جور و جفا رسم از آشفتهٔ شیرازی غزل 155

1 وه که جز جور و جفا رسم نکورویان نیست بیوفا هست گل باغ و چه گل رویان نیست

2 کیمیائیست وفا گرچه در این دور زمان کیست کز جان و دل اکسیر مرا جویان نیست

3 بس سکندر زپی چشمه حیوان جا داد نتوان گفت که کس در طلبش پویان نیست

4 هر کرا بار بود در حرم خلوت یار غمش از سرزنش گفته بدگویان نیست

5 گر کسی یار نکو روی در آغوش کشید فارغ از شنعت پی در پی بدجویان نیست

6 عاقلش آدمی آشفته نخواند هرگز هر که دیوانه زنجیر پریرویان نیست

7 در بر اهل ادب صاحب دیوان نبود هر کرا نام علی زیب ده دیوان نیست