و در تبریز قطران نام شاعری را دیدم، شعری نیک می‌گفت، از قبادیانی سفرنامه 12

1 خردمند را می چه گوید خرد؟ چه گویدش؟ گوید «حذر کن ز بد»

2 بدان وقت گوید همیش این سخن که‌ش از بد کنش جان و دل می‌رمد

1 بر ره مکر و حسد مپوی ازیراک هر که به راه حسد رود بتر آید

2 چون به حسد، بنگری به خوان کسان بر لقمهٔ یارت به چشم خوبتر آید

1 نگه کن زده صف دو انبوه لشکر یکی را یکی ایستاده برابر

2 نه آن جای این را نه این جای آن را بگردند هردو به هردو صف اندر