اندر طلب یار چو مردانه شدم از ابوسعید رباعی 427

1 عشقم که بهر رگم غمی پیوندست دردم که دلم بدرد حاجتمندست

2 صبرم که بکام پنجهٔ شیرم هست شکرم که مدام خواهشم خرسندست

1 تا پای تو رنجه گشت و با درد بساخت مسکین دل رنجور من از درد گداخت

2 گویا که ز روز گار دردی دارد این درد که در پای تو خود را انداخت

1 یا رب مکن از لطف پریشان ما را هر چند که هست جرم و عصیان ما را

2 ذات تو غنی بوده و ما محتاجیم محتاج بغیر خود مگردان ما را

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما