و هُوَ شیخ عزیز الدین محمود. از افاضل حکما و اکامل فضلا جناب شیخ نورالدین عبدالصمد نطنزی او را تربیت نموده و در زمان خود از مشایخ عرفا محسوب بوده. در علوم ظاهریه و باطنیه جامعیت داشته و تصانیف محققانه از خود در روزگار گذاشته. عشقنامه و عقل نامه و ترجمهٔ عوارف و شرح قصیدهٔ تائیه ابن فارض از اوست و هم این اشعار از اوست: ,

2 تا تویی در میانه خالی نیست چهرهٔ وحدت از غبار شکی

3 گر حجاب خودی براندازی عشق و معشوق و عاشق است یکی

4 دل گفت مرا علم لدنی هوس است تعلیمم کن گرت بدان دسترس است

5 گفتم که الف گفت دگر گفتم هیچ در خانه اگر کس است یک حرف بس است

6 ای عکس رخ تو داده نورِ بصرم تا در رخ تو به نور تو می‌نگرم

7 گفتی منگر به غیر ما آخر کو غیر تو کسی که آید اندر نظرم

8 ای دوست میان ما جدایی تا کی چون من توام این تویی و مایی تاکی

9 با غیرت تو مجال غیری چو نماند پس در نظر این غیر نمایی تا کی