و هُوَ شیخ فرید الدین الملقب به شکرگنج. از اکابر اصفیا و اماجد اولیاء. در رهنمایی دین حقه فرید و در توحید و تفرید وحید و جناب شیخ نظام اولیا وی را مرید خود از اعاظم سلسلهٔ علیهٔ چشتیه و ارادت به خواجه قطب الدین بختیار کاکی داشته و خواجهٔ مذکور مرید شیخ معین الدین حسن سجزی بوده و سلسلهٔ ایشان به سلطان العرفا ابراهیم ادهم قدّس سرّه منتهی می‌شود و سلطان مرید حضرت امام همام محمد باقر علیه الصّلوة و السّلام بوده. غرض، از آن جناب است: ,

2 هر سحرگه بر درت سر می‌زنم بر طریق دوستان در می‌زنم

3 همچو مرغ نیم بسمل پیشِ تو در میان خاک و خون پر می‌زنم

4 شب نیست که خون دل غمناک نریخت روزی نه که آبروی من پاک نریخت

5 یک شربت آب خوش نخوردم هرگز کان باز ز راه دیده بر خاک نریخت