و از رضاقلی خان هدایت تذکرهٔ ریاض العارفین 14

و هُوَ مولانا حسن بن محمد. مولد و منشاء ایشان دیار مذکور. و به صفات حمیده در آن دیار مشهور است و در عنفوان شباب علوم عربیه و ادبیه را از فضلا و علمای معاصرین اکتساب فرموده. و مراحل سلوک نیز پیموده. به صحبت مشایخ و اکابر زمان رسیده و مؤانست ایشان را گزیده. صحبتش اتفاق نیفتاده بعضی از اشعارش شنیده شد و از آن جمله است: ,

2 هرکه خواهد زغم هردو جهان آزادی گو بیا و قدحی نوش ز میخانهٔ ما

3 افسانهٔ غمم دل خلقی کباب کرد خوشدل کسی که گوش به این داستان نداد

4 ز چشمم می‌رسد پیک خدنگم دمبدم بر دل نداند چشم اوبا دل چه رازی در میان دارد

5 ز چل سال ورع طرفی نبستم شوم یک اربعین هم مست بی باک

6 ما سر به گریبان خجالت به در دوست زاهد شده مغرور که ما از اهل بهشتیم

7 حسن تو و من پرتوی از حسن وجوبست گر ازره امکان نگری یک سره زشتیم

8 همای قدسم و از آشیان خویش پریدم به شوق گوشهٔ بام تو و بدان نرسیدم

9 شکوفه جوروثمر دشمنی و برگ جدایی توای نهال محبت خدا کند که نرویی