1 نکهت عنبرست یا بویش مشک تاتار یا که گیسویش

2 آنکه محراب جان دلها گشت چیست گویی دو طاق ابرویش

3 بر رخ همچو ماه او دل من دانم آشفته است چون مویش

4 گرچه بر ما نظر نیندازد هست جان و دو دیده ام سویش

5 تا گذار آورد مگر سویم جان مقیمست بر سر کویش

6 ای صبا گر گذر کنی بر دوست آن قدر از زبان ما گویش

7 این چه بدمهریست و بدخویی که به جان آمدیم از خویش