قصیده ای که درآن مدح مرتضی از جویای تبریزی غزل 690

1 قصیده ای که درآن مدح مرتضی نبود چو سبحه ای است که از خاک کربلا نبود

2 وجود پاک تو و ذات حضرت نبود چو لفظ و معنی از یکدگر جدا نبود

3 بود ز شیر فلک ربتهٔ سگت افزون گدای درگه تو کم ز پادشا نبود

4 به کیش اهل محبت کسی که از دل و جان غلام تو نبود بندهٔ خدا نبود

5 کسی که بغض تو در خاطرش گره کرده است نمی شود ولد حیض یا زنا نبود

6 همین بس است بهشتم که روز بازپسین مرا به درگه غیر تو التجا نبود

7 هزار شکر که از شعر و شاعری جویا به غیر مدح سراییم مدعا نبود