آن کو چو من از عشق پریشان از عرفی شیرازی غزل 250

1 آن کو چو من از عشق پریشان ننشیند بر مسند توفیق شهیدان ننشیند

2 ای خضر شکستی به سرایت برسد، خیز کاین تشنگی از چشمهٔ حیوان ننشیند

3 با آن که مغان را همگی مایهٔ شیداست در دیر مگس بر لب مهمان ننشیند

4 گر چاشنی شربت درد تو بیابد هرگز مگس دل به لب جان ننشیند

5 عرفی برو از میکدهٔ ما، که کس این جا این زخم دل و چاک گریبان ننشیند