پیوسته ز روزگار از مجیرالدین بیلقانی رباعی 117

1 دست مخالف ببست تیغ جهان پهلوان کار موافق گشاد دست قزل ارسلان

2 باز بدین زنده گشت ملکت کاوس کی باز بدان تازه گشت سنت نوشیروان

1 مژده ای دل هان که ما را مژده جان آمدست وز نسیم صبح بوی زلف جانان آمدست

2 تن مزن ای دل! بزن دستی و جان را برفشان زانکه این خوش مژده در دل از ره جان آمدست

1 مرا که کار غم عشق یار خواهد بود بیا بگو که ازین به چه کار خواهد بود؟

2 نه من نه یار اگر در میان وصل و فراق مرا بجز غم او غمگسار خواهد بود