گر چه مشغولی از حکیم نزاری قهستانی غزل 1246

1 تا می نمی خورم غمِ دل می خورد مرا کو هم دمی که روی و رهی بنگرد مرا

2 بر من جهان خروشد و شور آورد و لیک از دست غم هم اوست که وا می خرد مرا

1 عشق پیدا می کند تنها مرا یار بر در می زند عذرا مرا

2 عقل کو تا از جنونم واخرد؟ وارهاند زین همه سودا مرا

1 قیامت بر انگیخت ما را ز خواب به محشر رسیدیم و خیر المآب

2 سرافیل وحدت فرو کوفت صور ولی مرده دل در نیامد ز خواب