گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد از مجد همگر رباعی 298

1 چند در دل آتش سود ای جانان داشتن آتش اندر سوخته تا چند پنهان داشتن

2 در پی چوگان و گوی آنچنان زلف وزنخ دل چو گوی افکندن و قامت چو چوگان داشتن

1 یا آن دل گم گشته به من باز رسانید یا جان ز تن رفته به تن باز رسانید

2 یا جان بستانید زمن دیر مپائید یا یار مرا زود به من باز رسانید

1 چو غنچه وقت سحر حلّه‌پوش می‌آید نوای بلبل مستم به گوش می‌آید

2 گل از کرشمه‌گری سرخ‌روی می‌گردد چو سرو بسته قبا سبزپوش می‌آید