مرا اگر چه ببینی از امیر شاهی سبزواری غزل 179

1 مرا اگر چه ببینی و رو بگردانی دلم چگونه از این آرزو بگردانی؟

2 بدوستی که نگردانم از جفای تو سر اگر به خاک سرم را چو گو بگردانی

3 مرا به سلسله زلف چون کشی در بند بجرم عاشقیم کو بکو بگردانی

4 ز دوست گر همه تیغ بلا رسد، ای دل طریق عشق نباشد که رو بگردانی

5 سیاه نامه شدی شاهی از سخن، آن به که بعد از این ورق گفتگو بگردانی