گر چه با ترکانه چشم مست او دارم عتاب
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 گر چه با ترکانه چشم مست او دارم عتاب هست بیحاصل چو خط هندوئی بر سطح آب
2 در خم چوگان زلف او دل سرگشته را همچو گوی افتاده بینم دائم اندر تاب تاب
3 با وجود عقل اگر پیدا بود عشقش رواست کی بگل پنهان توان کردن فروغ آفتاب
4 گر ندارم روی دیدن روی او را ز احتشام میتوان دیدن خیالش را دریغا نیست خواب
5 چشم او را من بگفتم ترکتازی تا بکی زینسخن کردست خود را هندوی زلفش بتاب
6 گر بعمری در رهی با من درنگی افتدش همچو عمر اندر زمان گیرد سوی رفتن شتاب
7 آن مه تابان ندارد آگهی کابن یمین شد ز تاب مهر او همچون کتان از ماهتاب
ادامه توضیحات شاعر