هر چند بی غمانه به مسکن از عرفی شیرازی غزل 487

1 هر چند بی غمانه به مسکن فتاده ایم زنجیر صد کرشمه به گردن فتاده ایم

2 در نعمت اوفتاده و شکری نمی کنیم بس ناشکفته گل در گلشن فتاده ایم

3 خوشدل به نور شمع شبستنانت از برون شب ها به خاک دیده به روزن فتاده ایم

4 گرد حریم دیرم و در دیده ام کشند تا از کدام گوشهٔ دامن فتاده ایم

5 از قسمت ازل نکنی شکوه، هان ، خموش ما شاخ طوبی ایم که به گلخن فتاده ایم

6 مفکن به خاکم ار ثمر نارسم، به خشم کز شاخ نخل وادی ایمن فتاده ایم

7 در بزم عیش عرفی اگر روز ساکنم شب تا سحر به حلقهٔ شیون فتاده ایم