گرچه بر رویم در لطف از از محتشم کاشانی غزل 120

1 گرچه بر رویم در لطف از توجه بازداشت تا توانست از درم بیرون به حکم نازداشت

2 جراتم با آن که بی‌دهشت به صحبت می‌دواند دور باش مجلس خاصم بر آن در بازداشت

3 بزم شد فانوس و جانان شمع و دل پروانه‌ای کز برون خد را بگرد شمع در پرواز داشت

4 دل که در بزمش به حیلت دخل نتوانست کرد گریه بر خواننده عقل حیل پرداز داشت

5 شد نصیب من که صید لاغرم اما ز دور در کمان هر تیر کان ترک شکارانداز داشت

6 بر رخم محرومی صحبت در امید بست خاصه آن صحبت که وی با محرمان راز داشت

7 محتشم کز قرب روز افزون تمام امید بود کی خبر زین عشق هجر انجام وصل آغاز داشت