اگر چه راه بعیب تو کس عیان از عرفی شیرازی مثنوی 64

1 اگر چه راه بعیب تو کس عیان نبرد گمان مبر که بعیب تو کس گمان نبرد

2 زمکر نفس حذرکن که هیچ کس حرفی نیاورد که دوصدگوهر از میان نبرد

3 ترحمی که بستر فتاده چشمه هور چنانکه برگ گلش گر زنند جان نبرد

4 جهان مهر و وفا را فدا شوم که درو کنی کمان عداوت آسمان نبرد